شهر ریودوژانیروشهر ریودوژانیرو در بین کوه‌ها و دریا واقع شده و به قدری تماشایی است که یونسکو در سایت میراث جهانی از ریو به‌عنوان مکانی فوق‌العاده زیبا در میان بزرگ‌ترین شهرهای دنیا نام برده است. چنین تحسین و تمجیدی از سوی سازمان یونسکو صرفاً به دلیل مناظر طبیعی نیست بلکه چشم‌انداز فرهنگی شهری و ترکیب معماری و فضای سبز ریو بیانگر رشد شهری آن می‌باشد.
ریودوژانیرو دومین شهر بزرگ برزیل است که در بین سال‌های ۱۷۶۳ تا ۱۹۶۰، زمانی که برزیلیا (پایتخت کنونی برزیل) شکل گرفت، پایتخت این کشور به شمار می‌رفت. این شهر توسط استعمارگران پرتغالی در اواسط دهه‌ی ۱۵۰۰ پایه‌گذاری شد و به‌عنوان بندرگاه و مسیری برای حمل و نقل طلا از معادن داخلی کشور مورد استفاده قرار گرفت.
در طول تاریخ این کشور، به نظر می‌رسید که ریو همواره از منابع و دارایی‌های طبیعی خود آگاه بوده است؛ کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی پشت شهر، کوه کله قندی شوگر لوف (Sugar Loaf) که بر فراز بندر آن قد برافراشته است و سواحل طویل هلالی شکل آن که همگی جزو برترین جاذبه‌های گردشگری آن در تور برزیل محسوب می‌شوند. این چشم‌اندازهای بی‌نظیر در کنار ساختمان‌های باشکوهی که هر یک به دوره‌ای از تاریخ ریو تعلق دارند، در توسعه‌ی این شهر به عنوان مقصد اصلی تور برزیل نقش به سزایی داشته‌اند.
جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو
پارک جنگلی تیجوکا ” Tijuca Forest “
پارک جنگلی تیجوکا گزینه مناسبی برای کسانیست که عاشق طبیعت گردی اند. پارک تیجوکا نوعی جنگل بارانی وسیع در دل شهر ریو دوژانیرو است که در میان آن با جاده های پیچ در پیچ و سبز، آبشارهای زیبا، گونه های متنوعی از حیوانات و پرندگان، پروانه های رنگارنگ و تعدادی جاذبه تاریخی رو به رو خواهید شد. نام این جنگل از مناطق بومی اطراف گرفته شده است. پارک جنگلی تیجوکا با وسعت 32 کیلومتر مربع یکی از وسیع ترین پارک های شهریست.
جالب است بدانید جنگل تیجوکا باعث تشکیل یک مرز طبیعی است که منطقه غربی شهر را از مناطق جنوبی، مرکزی و شمالی و دو منطقه شمالی و جنوبی را از یکدیگر جدا می کند. همچنین کوه کوروکووادو که کوهی 710 متری ست در این پارک ملی قرار دارد و اگر به کوهنوردی علاقه دارید موقعیت خوبی برای کوهنوردی فراهم است.
باغ گیاه شناسی ریو Jardim Botânico
باغ گیاه شناسی ریودوژانیرو یا Jardim Botânico باغی 137 هکتاری با بیش از 8000 گونه گیاهیست که در سال 1808 توسط شاهزاده رجنت دوم روآ ساخته شده است. از بخش های قابل توجه این باغ وجود ردیفی از درختان خرما، قسمت آمازون باغ، دریاچه ای با نیلوفرهای آبی و عظیم آمازونی و در نهایت بخش سرپوشیده ارکیداریوم است که در آن 600 گونه ارکیده پروش داده می شود.
به سبب پوشش گیاهی متنوع این باغ، گونه های متنوعی از پرندگان نیز در باغ گیاهشناسی ریو به چشم می خورند. در طول هفته باغ گیاهشناسی مکانی آرام و خالی از جمعیت است در حالی که بسیاری از خانواده آخر هفته خود را در این باغ می گذرانند. از دیگر امکانات این باغ کیوسک فروش ساندیچ، کافه و یک مغازه فروش صنایع دستی است.
محله سانتا ترزا Santa Teresa
سانتا ترزا نام محله‌ای‌ست در ریو که درست بر بلای تپه‌ی سانتا ترزا و مرکز ریو قرار دارد و نمای فوق العاده ای از شهر ارائه میدهد. محله سانتا ترزا به دلیل کوچه‌های پیچ در پیچ، باریک و رنگارنگش مورد توجه بسیاری از هنرمندان و گردشگران است. نقاشی‌های دیواری و گرافیتی‌های متفاوت سانتا ترزا موجب شهرت این محله شده است.
محله سانتا ترزا یکی از معدود محلاتی است که در برابر پیشرفت مقاومت کرده تا بتواند افسون و زیبایی قدیمی اش را حفظ کند. منظره طبیعی، فضای دلپذیر و دسترسی آسان از مرکز شهر ریو به این محله باعث شده که سانتار ترزا جاذب بسیاری از گردشگران باشد. یک خط تراموا نیز در وسط این محله قرار دارد که از جذابیت‌هایش است. استفاده از راهنما برای گردش در این محله توصیه می‌شود.
دسترسی: با ماشین، تنها ۵ دقیقه از مرکز شهر تا سانتا ترزا فاصله است و از محله‌های مرفه آیپانما و کوپاکابانا نیز تنها ۱۵ تا ۲۰ دقیقه راه است.
مجسمه مسیح منجی Christ the Redeemer
مجسمه مسیح منجی که پنجمین مجسمه بزرگ دنیاست با پایه خود ارتفاعی ۳۸ متری دارد و به تنهایی نیز ۳۰ متر ارتفاع دارد. از آن جا که این مجسمه بزرگ ترین تندیس مذهبی و به خصوص بزرگ ترین تندیس از حضرت مسیح است، در میان لیستعجایب هفتگانه جدید جهان جای گرفته است.
مجسمه مسیح شمایلی از مردی بلند قامت با بازوان گشوده است، مردی که با آغوش باز تمام جهانیان را در آغوش می کشد و همگان را مورد مرحمت خود قرار می دهد. عرض بازوان مجسمه مسیح ۲۸ متر است و از بتن و سنگ صابون، در طرحی مدرن و به سبک آرت دکو ساخته شده است. دست سمت راست مجسمه مسیح جنوب شهر ریو و دست سمت چپ نیز شمال شهر را نشانه گرفته است. وزن کلی این مجسمه عظیم نیز ۶۳۵ تن است.
مجسمه مسیح منجی بر فراز کوه کورکووادو با ارتفاع ۷۰۰ متر و در میان پارک جنگلی و ملی داتیجوکا قرار گرفته. این مجسمه به گونه ای ساخته شده که از تمام شهر به راحتی دیده می شود. طراحی این مجسمه را مجسمه ساز معروف فرانسوی پل لنداوسکی به عهده داشت و ساخت آن توسط هیتور دا سیلوا کوستا انجام گرفت. این مجسمه در طی نه سال ساخته شد و در سال ۱۹۳۱ از آن پرده برداری شد.
هم اکنون مجسمه ریو نماد شهر وسیع، ساحلی و محبوب ریو دوژانیرو محسوب می شود و همگان در سرتاسر جهان ریو را با این مجسمه غول پیکر می شناسندو اینکها ین تندیس عظیم پنجمین مجسمه بزرگ دنیاست.
کوپاکابانا Copacabana
در جهان شهرهای اندکی وجود دارند که از نعمت یک ساحل زیبای شنی در قلب شهر برخوردار باشند، چه برسد به ساحلی که به طول ۴ کیلومتر یک طرف مرکز شهر را به طور کامل در برگرفته باشد. چند قدم آن طرف‌تر از این سواحل شنی درخشان، خیابان آتلانتیکا، خیابان نوسا سنهورا دوکوپاکاپانا و خیابان‌های کوچک‌تری قرار دارند که ساختمان‌های مجلل و باشکوه برجای مانده از قرن‌های گذشته، هتل‌های مناسب و رستوران و کافه‌های محبوب را در خود جای داده است.
کاخ مشهور کوپاکابانا، پادشاه بلامنازع این منطقه و هتل‌های موجود در ریو که در دهه ۱۹۲۰ بنا شده است، اکنون به‌عنوان یک اثر ملی از آن یاد می‌شود. در سال ۱۹۳۳ کاخ کوپاکابانا یکی از لوکیشن‌های تصویربرداری فیلم «پرواز به سوی ریودوژانیرو» (Flying Down to Rio) و میزبان خانواده‌های اشرافی و ستاره‌های مشهور سینما بوده است. این کاخ یاد آور ایام گذشته‌ی قدرت، توانگری و زیبایی ریو در زمانی که پایتخت کشور برزیل به شمار می‌رفت می‌باشد.
در جنوبی‌ترین بخش ساحل، دژ کوپاکابانا قرار دارد که قدمت آن به سال ۱۹۱۴ باز می‌گردد و صحنه‌ی شورش افسرانی بود که در سال 1922 این قلعه را به تصرف خود درآوردند و آن را به توپخانه‌ای بر فراز شهر بدل کردند.
پله‌های رنگارنگ اسکاداریا سِلاریَن Escadaria Selarón
یکی از تازه‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر ریو، پله‌های رنگارنگ «اسکاداریا سِلاریَن» است که در سال ۱۹۹۰ جورج سلارین، هنرمند شیلی تبار به پاس خلق و خوی قابل احترام مردم برزیل به آن‌ها اعطا کرده است. جورج سلارین اقدام به تزئین پله‌های بی‌شمار موجود در مقابل درب خانه‌اش با موزاییک‌های ساخته شده از کاشی، سفال و آینه در رنگ‌های آبی، سبز و زرد (رنگ‌های پرچم کشور برزیل) کرده و این کار را تا آخرین روزهای زندگی خود در سال ۲۰۱۳ ادامه داد. سلارین کار خود را با کاشی‌های شکسته‌ای که از مصالح دور ریخته شده ساختمان‌های در حال ساخت و مخروبه‌های ساختمان‌های قدیمی جمع کرده بود آغاز کرد،
اما از زمانی که این اقدام او مورد توجه گردشگران قرار گرفت، بسیاری از آن‌ها از سراسر جهان برای او سفال و کاشی می‌آوردند تا در کار خود از آن‌ها استفاده کند. در حال حاضر این ۲۵۰ پله با قطعاتی از کاشی‌ها و سفال و آینه‌ای که از بیش از ۶۰ کشور جهان گرد آمده، تزئین شده که ۱۲۵ متر از پله‌ها را به خود اختصاص داده است. این پله‌ها به یک لوکیشن محبوب برای فیلم‌برداری نیز تبدیل شده به طوری که در ویدئوی پیشنهادی المپیک ریو نیز تصویری از آن گنجانده شده است.
جزیره پوکاتا Ilha de Paquetá
جزیره پوکاتا، با مساحتی کمی بیش از یک کیلومتر مربع، در خلیج گوآنابارا (Guanabara Bay) واقع شده است که تا میدان پراکا فیفتین دو نوامبر (Praça 15 de Novembro) شهر ریو با قایق حدود یک ساعت فاصله دارد. در اوایل دهه ۱۸۰۰، زمانی که جان ششم امپراتور پرتغالی، این جزیره را برای گذران تعطیلات تابستانی خود انتخاب کرد، این مکان به یک تفرجگاه شیک و مد روز تبدیل شد (زمانی که ارتش ناپلئون پرتغال را اشغال کرد این جزیره مستعمره برزیل به مقر امپراتوری پرتغالی در سال ۱۸۰۸ تبدیل شد)، سولار دل ری (Solar del Rey)، قصری که جان ششم اغلب اوقات در آن اقامت داشت.
از جمله ساختمان‌های قدیمی و جذابی است که کلیسای «سائو روژ» (São Roque) متعلق به سال ۱۶۹۸ و خانه خوزه بونیفاسو (José Bonifácio)، پدر استقلال برزیل را نیز شامل می‌شود. هیچ خودرویی اجازه ورود به این قصر را ندارد، در عوض گردشگران می‌توانند با پای پیاده، با اجاره دوچرخه و یا کالسکه‌ای که با اسب کشیده می‌شود در آن به گشت و گذار بپردازند. در این محل می‌توانید پس از پیدا کردن مکان مناسبی که ماهی تازه کباب شده ارائه می‌کند منتظر مانده و در همین حین با دستان خود بر روی شن‌های ساحل نقاشی بکشید.
پارک ملی تیجوکا | Tijuca National Park
پارک ملی تیجوکا که در حوالی کریستو ردنتور (Cristo Redentor)، مجسمه عظیم‌الجثه عیسی مسیح در کورکووادو قرار گرفته است. از جنگل تیجوکا و چندین منظره مشرف بر شهر حفاظت می‌کند. برای بازدید از پارک باید در اواسط راه از قطاری که به مقصد کورکووادو حرکت می‌کند، پیاده شده و در مسیر جاده‌ای که از درون جنگل می‌گذرد به گشت و گذار بپردازند. جنگل سه هزار و سیصد هکتاری تیجوکا، یکی از بزرگ‌ترین جنگل‌های درون شهری جهان به حساب می‌آید، که در اواخر 1850 بر روی زمین‌هایی که به دلیل کشت بی رویه قهوه نابود شده بودند، ایجاد شد تا از چشمه‌هایی که آب شهر را تأمین می‌کردند، حفاظت کند.
اغلب درختان این جنگل از گونه بومی این منطقه می‌باشند و زیستگاهی برای میمون‌های کاپوچین (Capuchin)، کواتیس (نوعی راکون برزیلی)، پرندگان رنگارنگ توکان، شاهین‌ها، پروانه‌هایی با بال‌های آبی درخشان و بسیاری از گونه‌های جانوری دیگر مهیا کرده‌اند که ممکن است هنگام گشت و گذار در این جاده‌ها و مسیرهای پیاده‌روی با آن‌ها روبرو شوید.
در نزدیکی ایستگاه راه‌آهن کورکووادو (Corcovado)، لارگو دو باتیکاریو (Largo do Boticário)، یکی از تماشایی‌ترین میدان‌های شهر ریو قرار دارد که اطراف آن را خانه‌هایی به سبک دوران استعماری آمریکا احاطه کرده است. از عمارت «مورو داویستا چاینیزا» (Morro da Vista Chinesa)، واقع در ارتفاع ۳۸۰ متری بر فراز این شهر ساحلی قرار گرفته است مناظری از «میونیسیپال پارک» (پارک شهری)، باغ گیاهشناسی و بخش طویلی از قسمت جنوبی ساحل به چشم می‌خورد. همچنین مناظری از «مورانتو دونا مارتا» (MiranteDona Marta)، منظره‌ای در برجستگی کوهی که بر فراز خلیج بوتافوگو (Botafogo Bay) قرار دارد نیز قابل مشاهده است.
از چشمه‌های موجود در این جنگل آبشارهای متعددی سرازیر می‌شود که از این نمونه می‌توان به آبشار سی متری کاسکاتینا تاونی (Cascatinha Taunay) اشاره کرد. ساختمان موزه آکیود (Museu do Açude) در میان باغ پهناوری در نزدیکی این پارک واقع شده است و در آن کلکسیون با ارزشی از ظروف چینی شرکت وست ایندیا (West India)، تصاویری از مناظر قدیمی شهر ریودوژانیرو که توسط هنرمندان برزیلی و هنرمندان خارجی طراحی شده‌اند و آزولهو (azulejo)، کاشی‌های رنگی سنتی کشور پرتغال که متعلق به قرون هفدهم تا نوزدهم است، جمع آوری شده است.
مطلب قبلی معرفی شهر استانبول (Istanbul)
